Ik zei, dat ik de koning was en hij de prins die mij mocht assisteren. Zodra hij weer begon te duwen en te trekken, riep ik hem en vroeg hem of hij even wilde opletten om te kijken of de anderen het goed deden. Tijdens het tai chi tao-spel, een reis door China door verschillende gebieden van de draak, tijger, kraanvogel enz, riep ik Joris wanneer het dreigde mis te gaan. Hij stond dan naast me op te letten. Hij voelde zich gewaardeerd met deze taak en aandacht voor hem. Je had op deze manier geen kind aan hem. Ik deed de oefeningen van de kraanvogel voor om door het kraanvogelgebied te kunnen trekken. Als je iets anders deed dan mocht je er van de daar wonendekraanvogels niet door. Op het eind van de reis stond er een grote glazen pot met toverdrank (limonade). Als je daarvan dronk werd je tai chi tao-meester. Joris was erg trots dat hij meegeholpen had en dat de reis was gelukt.

Hij stond een keertje weer in de belangstelling en dan wel op een gunstige wijze. Het bleek een lief jochie te zijn. Ik moet er niet aan denken dat ik hem iedere keer streng had moeten toespreken en had moeten dreigen, dat als hij niet ophield met kinderen te plagen, dat hij niet meer mee mocht doen.

Achteraf bleek, uit gesprekken met hem en anderen, dat zijn ouders gescheiden waren, en dat hij dan bij zijn moeder en dan weer bij zijn vader was. Beiden gaven hem weinig aandacht. Hij vroeg in feite om belangstelling door zijn gedrag.Hij hunkerde in wezen naar erkenning, warmte en aandacht.

In alle gevallen is de remedie dat de ouders zich moeten bezinnen en voor een rustige tactvolle aanpak moeten kiezen.Ze moeten zich bewust worden dat ze de problemen zelf moeten en kunnen oplossen. Kinderen begrijpen meer dan je denkt. Ze nemen meer op dan je denkt. Ik bespreek dit ook altijd met mijn dochter Evalien Verschuren, die in het peuterspeelzaalwerk zit en studie maakt van de gedragingen van kinderen. Zij weet ook met een zachte benadering dat wat uit de hand dreigt te lopen, weer bij te sturen.

Tijdens tai chi tao-lessen op de Montessori-school in Hoogeveen voor vijf groepen, 30 tot 45 kinderen per groep, waren er altijd vijf of zes kinderen die de aandacht loslieten en iets anders deden. Ik deed steeds oefeningen in blokjes van vijf minuten. De juf of meester wilde de onrustige kinderen dan tot de orde roepen. maar ik gaf aan om ze gewoon even te laten gaan. Ik maakte het met de groep gewoon af en wendde mij tot de anderen om even door te nemen wat we hadden gedaan en hoe het in elkaar zat. Voor de anderen was dit ook interessant. Zo werd het evenwicht hersteld. Ze deden dan weer braaf met de anderen mee. De enkeling die niet oplette kon mij later wel voordoen wat we hadden gedaan. Ik kwam weer op de school en werd direct benaderd door kinderen die mij herinnerden aan die en die oefening. Kijk Jan, ik weet de oogoefeningen nog. Het knaapje dat er schijnbaar de vorige keer met zijn hoofd niet goed bij was kon mij de hele serie voordoen. Hij vertelde dat hij de oefeningen ook voor zijn opa en oma had voorgedaan.

Stel dat je had geredeneerd van, wat is dat kind een ettertje, dat let helemaal niet op. Stel je voor dat ik aandacht had afgedwongen, desnoods met dreigen dat hij anders het lokaal zou moeten verlaten, dan zou je een inschattingsfout hebben begaan. Je moet niet vergeten dat kinderen veel energie hebben, dat ze spontaan zijn en ook zomaar de aandacht verdelen door zich plots op iets anders te richten. Die ruimte moet je ze ook gunnen. Speel het spel ook eens met de kinderen mee. Zonder inbreuk op het kind te maken kun je het toch bereiken. Je laat het kind in zijn waarde. Je moet je in 'het kind zijn' verplaatsen.

Zo moeten ouders niet direct radeloos en zenuwachtig worden. Ouders kunnen zich de vaardigheden van tact, begrip en geduld eigen maken. Als je van daaruit gaat werken dan zul je merken dat het heel boeiend, leerzaam en leuk is.

Je leert anders te communiceren. Communiceren is ook betrokkenheid tonen. Communiceren is tweerichtingsverkeer. Communiceren kun je ook met je ogen, met je hart en andere lichaamstaal. Communiceren is ook gewoon niets doen en ruimte scheppen voor de ander, om hem iets duidelijk te maken. Communiceren is ook laten merken dat je er voor iemand bent.

Bekijk het probleem ook eens van die kant.

Lees ook Aspartaam, cyclamaten, zoetjes, lightdrinks, levensgevaarlijk 
Kritiek op farmaceutische industrie medicijnen aan kinderen Netwerk TV uitzendingen
U kunt de reportages hier terugzien >>
Martine Delfos over opvoeden en relaties 
De leugen over gedragsstoornissen kinderen en medicatie

Tiener met handicap in gevangenis

Limburgs Dagblad, 25-06-2007 09:26

Sittard - Een zeventienjarig Limburgs meisje met een licht verstandelijke handicap en hechtingsstoornis zit al driekwart jaar onterecht in de justitiële jeugdinrichting Den Hey-Acker in Breda vanwege lange wachtlijsten. Alle betrokken instanties constateren dat het betreffende meisje uit Zuid-Limburg niet in een jeugdgevangenis thuishoort en spreken van een schrijnend geval. Ze zeggen niets te kunnen doen wegens geld- en plaatsgebrek.

Lees hier verder >>>

ADHD-boerderij effent weg voor meer initiatieven

Provinciale Zeeuwse Courant, 23-06-2007 09:22

door Melita Lanting OUWERKERK - Met het wegtrekken van een laken voor het naambord is de ADHD-boerderij in Ouwerkerk gisteren officieel geopend. Malversweie heet de nieuwe zorg- en logeerboerderij waar kinderen met ADHD terecht kunnen zodat de rest van het gezin even op adem kan komen.

Lees hier verder >>>

orthopedagogiek.startpagina.nl/nieuws