Boeddha is niet de Boeddha als leider. Dat kan ook niet. Er is alleen maar gelijkwaardigheid. Heeft Boeddha geleefd? Nee. Boeddha is net als Tao het Zijn en het natuurlijk proces. Het is de benaming voor iemand die dat nastreeft. Boeddha is, net als in Tao, het geheel, het allesomvattende met zijn natuurlijke wetmatigheden. Boeddha is dus niet een belichaming of een persoon. Er zijn wel volgelingen. Zo'n 2500 jaar geleden was er in Noord India Prins Siddhartha Gautama die de luxe, overdaad en de paleismuren wel eens wilde ontvluchten om meer van het echte leven kennis te nemen. Hij was toen 30 jaar. Al gauw werd hij door de werkelijkheid in zijn hart geraakt. Op zijn zwerftocht ontmoette hij vele 'wijzen' en 'meesters'.

Om inzicht te krijgen en om te worden verlicht kreeg hij het advies nog soberder te leven en veel tijd in meditatie te steken.

Op een gegeven moment ging de prins daarin heel ver. Dat mediteren deed hij hele dagen en maanden lang. Op een gegeven moment was hij sterk vermagerd en kon, vanwege het ontbreken van elke beweging, vrijwel niet meer lopen.

Het enige dat hij had geleerd was dat dit niet de 'weg' was. Hij luisterde niet meer naar de wijzen, maar naar de natuur. En vooral, hij luisterde naar zichzelf.

Op een gegeven moment putte hij uit een 'oerweten'. Dit daalde in hem neer. De Boeddha, hetgeen betekent 'Hij die weet'. Het weten dat wij allemaal in ons hebben. Omdat we een onderdeel zijn van het universum. De Chinezen spreken van Tao. Het heelal is de macrokosmos en de mens de microkosmos. In het heelal bevinden zich alle bouwstoffen, koolstof, water (ijs), en eiwitmoleculen, enzovoort. Heden ten dage ontdekt de westerse wetenschap steeds meer op dit gebied.

In de verre oudheid was daarover al veel bekend. Het hele kosmische gebeuren heeft zijn eigen cyclus. Sinds de opkomst van Godsdiensten is er steeds meer ontkend en zijn we van de natuur vervreemd geraakt. Maar in de Tao leer je de 'weg' te begrijpen. Evenzo is dat bij Boeddha. In beide gevallen gaat het om "hij die weet', 'hij die begrijpt', 'hij die alles in zijn waarde laat', 'hij die waardering heeft voor de natuur'.

Op die manier kom je tot je innerlijk zelf en dat is een helper door dik en dun. Dat is wat men moet verstaan onder Boeddha of het Boeddhistische.

Boeddhisme en Taoïsme zijn in feite geen goede benamingen, want beiden zijn geen 'ismen'. Het is een open weg. Beiden gaan uit van eenvoud, tolerantie, meedogen, het begrijpen van natuurlijke processen. Het gaat niet om het verklaren van iets, maar om het begrijpen.

Net als bij Zen-boogschieten. De voorbereiding, het kijken naar de roos, het spannen van de boog, het schieten van de pijl, dat is de beleving. Het raken van het doel is niet belangrijk.

Niets is gericht op winnen. Het gaat om beleven en daarmee het leven.

Het gaat om het proces. Als je alleen naar het einddoel kijkt en daar zo gauw mogelijk, of ten koste van alles, wilt komen, dan mis je de essentie van het leven. Je staat zelfs niet meer bij jezelf stil. Je vergeet je zelf. Wat dan alleen bij je telt is het uiterlijke, de carriere. Het innerlijke? Oja, dat is er ook nog, maar daar heb ik nu geen tijd voor.

Je mist het proces. Het proces is boeiender dan het einddoel. Zowel in Tao als bij de weg Boeddha is er geen hierarchie. De voormalige prins zei dan ook: 'Aanvaard mijn woorden niet uit eerbied voor mij maar uitsluitend naar dat je ze voor jezelf hebt onderzocht'.

Hijzelf was een inspirator, maar hij zei: 'Streef behoedzaam'.

Het is echter niet juist om Boeddha als een man te zien, die de wijsheid in pacht had. Boeddha is niet de aanduiding van een mens, maar van het universeel proces. Het is geen leer, enkel maar een methode om te hanteren en aldoende te leren. Door de oefeningen en meditaties, kom je tot het diepere.

In de loop der eeuwen is het Boeddhisme in het westen ook bekend geworden. Maar meestal zie je 'dat ze twee dingen van elkaar scheiden'. Na een meditatie gaan ze weer over tot de orde van de dag. Zo zijn er harde zakenmensen die aan Boeddhisme doen. Of mensen die gewetensloze dingen doen en zich toch Boeddhist noemen omdat ze een altaartje in huis hebben en een keer mediteren. Dit zie je trouwens ook in de Ori?nt. Zo kun je de rij nog langer maken. Ze zijn niet met hun wezen met de wijsheid en het universele van Boeddha bezig.

Zo werkt het Taoïstische en het Boeddhistische niet. Tolerantie, inzicht, vredelievendheid, zorgen voor, dat zijn de kenmerken die je integreert in je leven. Een ander kenmerk is dat je van elkaar leert.

Meditatieve loop-vormen, meditatief bewegen, Duizenden Handen Van Boeddha-meditatie, visualisatie

Disclaimer