Verslag Jan Kraak

Tijdens tai chi tao-lessen enkele jaren geleden op de Montessori-school in Hoogeveen voor vijf groepen, 30 tot 45 kinderen per groep, waren er altijd vijf of zes kinderen die de aandacht loslieten en iets anders deden. Ik deed steeds oefeningen in blokjes van vijf tot tien minuten. De juf of meester wilde de onrustige kinderen tot de orde roepen. maar ik gaf aan om ze even te laten gaan. Ik maakte het met de andere kinderen gewoon af en wendde mij tot de anderen om in een halve minuut door te nemen wat we hadden gedaan en hoe het in elkaar zat. Voor de anderen was dit ook interessant. Zo werd het evenwicht hersteld. Ze deden dan weer braaf met de anderen mee.

De enkeling die niet oplette kon mij de volgende dag wel voordoen wat we hadden gedaan. Ik kwam weer op de school en werd direct benaderd door kinderen die mij herinnerden aan die en die oefening. Kijk Jan, ik weet de oogoefeningen nog. Het knaapje dat er schijnbaar de vorige keer met zijn hoofd niet goed bij was kon mij de hele serie voordoen. Hij vertelde dat hij de oefeningen ook voor zijn opa en oma had voorgedaan.

Stel dat je had geredeneerd van, wat is dat kind een ettertje, dat let helemaal niet op. Stel je voor dat ik aandacht had afgedwongen, desnoods met dreigen dat hij anders het lokaal zou moeten verlaten, dan zou je een inschattingsfout hebben begaan. Je moet niet vergeten dat kinderen veel energie hebben, dat ze spontaan zijn en ook zomaar de aandacht verdelen door zich plots op iets anders te richten. Die ruimte moet je ze ook gunnen. Speel het spel ook eens met de kinderen mee. Zonder inbreuk op het kind te maken kun je het toch bereiken. Je laat het kind in zijn waarde. Je moet je in 'het kind zijn' verplaatsen.

Verbindingen leggen

Zo moeten ouders niet direct radeloos en zenuwachtig worden. Ouders kunnen zich de vaardigheden van tact, begrip en geduld eigen maken. Als je van daaruit gaat werken dan zul je merken dat het heel boeiend, leerzaam en fijn is. Het werken met de hele kleintjes was ook leuk. Ik vertelde hen eerst een minuut over China en zei zulke oefeningen doen ze daar, doe maar mee. Na vijf minuten ging ik enkele vragen stellen als ?Wie weet wat gezondheid is? Vingertjes gingen omhoog. Dit waren enkele reacties: 'fruit eten', 'melk drinken', 'goed eten', 'bewegen', 'ja, sport' en er was eentje bij die zei 'ook de korstjes van je brood opeten'. Zo kun je tai chi tao verbinden met gezondheid, voeding, milieu, creativiteit en verhalen. Tai chi tao is meer dan oefeningen alleen.

Daarna gingen we weer tai chi tao-oefeningen. Ik deed dat steeds aan de hand van een verhaal met bij behorende oefeningen, waardoor ze zich helemaal konden inleven en zich gingen bewegen als de personages en dieren die ik in het verhaal noemde. Ik legde ook de verbinding China-Nederland, het leven daar en het leven hier en het belang van ontspannend bewegen, ook als je ouder wordt. Hopelijk leg je hiermee de basis dat ze beter met het eten en de gezondheid omgaan.

Ik liet ze ook een halve minuut veel kracht gebruiken en stelde daarna de vraag hoe lang zou je dat kunnen volhouden? 'Niet lang', 'ik vind dat moeilijk', waren enkele van de reacties. Dus, moet je ook rustige dingen leren, wat vinden jullie daarvan? 'Ja, elke dag en grote mensen ook'. Niettemin liet ik alle kinderen ook enkele stevige chi-oefeningen doen om te ontladen en legde uit dat stevigheid iets anders is dan kracht verspillen. Beide dingen liet ik ze voelen. Ook de oudere kinderen vonden het een interessante benadering. Zo leren ze door middel van contrasten de verschillen kennen.