terug naar:  www.jankraak-taichitao.nl
 
Kindermishandeling is meer dan slaan, het is ook...

Volwassenen maken er een potje van

Wij gaan slecht met kinderen om
Deze film is een aangrijpend verhaal van de 12-jarige Severn Suziki uitgesproken op
Verenigde Naties Aarde bijeenkomst

Video: Severn Suzuki speaking at UN Earth Summit 1992  
Nu anno 2008 kunnen we alleen maar constateren dat het erger is geworden.
Leiders luisteren niet

 

Schending van de rechten van het kind

 

Het is erger dan we denken
Ook in oorlogen is het kind het slachtoffer
Zie hiervoor onderaan de pagina de fotoreportage

Video Iraakse kinderen gepest door militairen
Defence for Children Nederland

 

In Nederland zitten kinderen in de gevangenis.
Het grote schandaal in eigen huis.
Prof. dr. Francien Lamers-
Winkelman, bijzonder hoogleraar preventie  en hulpverlening
betreffende kinder-mishandeling aan de VU in Amsterdam:
'Nederland is slecht voor zijn kinderen. De politiek doet niets
aan kindermishandeling'.


Er is in 2006 verzet gerezen tegen het vasthouden in detentiecentra
van kinderen van asielzoekers. Ik vind dat het ook tijd wordt dat er iets
gedaan wordt tegen het nietsdoen van politici en bewindslieden aan de
afbraak van de zorg aan kinderen.
De politiek staat er bij en kijkt er naar, meer niet. Kindermishandeling
is ook als de overheid toestaat dat een ouder die op of beneden het minimum
inkomen leeft het kind niet kan geven wat het nodig heeft, terwijl de ouder
dat wel wil. Dat is ook een vorm van mishandeling die tegen het gevoel van
de ouder ingaat maar blijkbaar niet tegen het gevoel van de beleidsmakers.

Kindermishandeling is ook als een kinderrechter of hulpverlener bij een
scheiding de verkeerde beslissing neemt en het kind terug moet naar
bijvoorbeeld de manisch depressieve moeder terwijl het elders bij haar
vader een stabiele goede opvoeding en begeleiding krijgt en er negatieve
rapporten over de moeder zijn.
Kindermishandeling is ook als een arts,
hulpverlener, instantie, bij behandeling van de psychisch zieke ouder de
situatie van het kind onderschatten en meer op de ouder zijn gericht en niet
op de belangen en veiligheid van het kind.

 

In mijn visie over kindermishandeling is kindermishandeling meer dan alleen het
slaan van kinderen door de ouder(s). Er zijn meer vormen van kindermishandeling.

 

Pychisch geweld. is ook kindermishandeling

 

Kindermishandeling is ook het kind elke minuut besturen en bepalen wat het kind
moet doen.

 

Kindermishandeling is ook als een kind een manisch depressieve ouder heeft waardoor
het kind geen stabiele opvoeding krijgt en daarbij ook nog de stemmingen van de ouder
moet meemaken.

 

Kindermishandeling is ook als een kind elke keer ruziemakende ouders meemaakt.

 

Kindermishandeling is ook als een kind moet aanzien dat één van de ouders stelselmatig
wordt mishandeld.

 

Kindermishandeling is ook als de ouder geen aandacht voor het kind heeft.

 

Kindermishandeling is ook dat een ouder het kind uitspeelt tegen de andere ouder.

 

Kindermishandeling is ook als het kind geen liefde krijgt en wordt bedolven onder
cadeaus als dooddoener.

 

Kindermishandeling is ook als een ouder een claim op het kind legt om aan de eigen
behoefte van bezit voor zichzelf te voldoen.


Kinderporno maken of kijken is ook kindermishandeling

 

Kindermishandeling is ook datgene wat kinderen van uitgeprocedeerde
vluchtelingen moeten meemaken. Hoe vaak  gebeurt het niet dat een kind
of kinderen om bureaucratische regelingen alleen terug moeten naar het
land waar ze vandaan komen. Ouders en kinderen worden dan gescheiden.
Dat kinderen van asielzoekers in de gevangenis zitten. Hoe wreed.

'Het zijn ook beleidsmakers, de regering, die door ver doorgevoerde
bezuinigingen op de jeugdzorg, schoolgymnastiek, schoolzwemmen en andere
voorzieningen voor kinderen, een goede opvang en toekomst voor kinderen
afbreken.
Ook dat is een vorm van kindermishandeling'.

Jan Kraak

 

http://www.rechtkind.nl/

 

Kindermishandeling is ook de uitbuiting van kinderen.

 

Kinderarbeid is kindermishandeling.

 

Kindermishandeling is ook dat alles wat het kind doet als verkeerd wordt bestempeld waardoor
het kind zich niet kan ontplooien en er trauma's van krijgt.

 

Kindermishandeling is ook dat het kind moet meemaken dat er overal bedreigingen zijn,
dat er steeds meer oorlog komt en het moet aanzien dat volwassenen dat doen.

Kindermishandeling is ook oorlogsgeweld tegen kinderen.

 

Kindermishandeling is ook als kinderen worden volgestopt met vaccinaties en medicijnen
als antidepressiva, ritalin en dergelijke met het gevaar van handicaps en het verzwakken
van het afweersysteem.

 

Kindermishandeling is ook om baby's en peuters meer vaccinaties te geven (zoals de
griepprik) en daar voorbereidingen voor te treffen (dit zijn al plannen die worden
ontwikkeld, plannen als preventief prikken tegen roken, etc)

 

Evalien Verschuren uit Groningen, gespecialiseerd          

in kinderen en kindermishandeling problematiek,

vindt dat volwassenen moeten zorgen dat de toekomst

van kinderen gewaarborgd moet worden. 'Wie de jeugd

heeft, heeft de toekomst, maar dan moeten mensen die

toekomst nu niet van kinderen afpakken', stelt zij.

 

                                          

Evalien Verschuren is medewerker bij het Groningse project Opvoeden en Opgroeien.
Zij vormt een schakel tussen ouders en instanties. Er wordt gebruik gemaakt van
contacten met peuterspeelzalen, consultatiebureaus, kinderopvang en scholen.

 

Evalien (midden) medewerker en coördinator van het Ouder en Kind Centrum
OKC met de wijkverpleegkundigen van de Jeugdgezondheidszorg Marjan Koster
en Aafke Stoppels. Het project is opgezet door de gemeente Groningen in de
wijk Beijum. Evalien: 'Beijum is een vensterwijk. Dat houdt in dat verschillende
instanties, zoals scholen, peuterspeelzalen, GGD en buurtcentra nauw samenwerken.
Ik ben een schakel tussen ouders en instanties. Eigenlijk ben ik ook een beetje de
behulpzame buurvrouw van vroeger. Ik maak een praatje met de ouders, loop
nog even met ze mee tot ze het zelf weer kunnen. Ik verwijs ze ook naar de juiste
plek. Ook komen ze in aanraking met andere ouders, zodat ze van elkaar kunnen
leren'.
Alles wordt op een prettige manier gedaan. Omdat zij ook manager is in het
buurtcentrum,
waar veel activiteiten plaatsvinden, kan ze gemakkelijk signaleren en
contacten liggen.
Dit allemaal in belang van de ouders en kinderen.

 

                                            ---------------------------------------------------------------------

Homeopathie Lia van Dam

Homeopathaat Lia van Dam werkt ook met kinderen die mishandelt zijn.
Belangenvereniging Jeugdzorg

 

Over kindermishandeling hieronder meer.

Fitnessgoeroe Karl Noten van het Avroprogramma Nederland in
Beweging, is veroordeeld voor het in bezit hebben van kinderporno.
De Avro heeft donderdag 5 juli 2007 het programma direct
van de buis gehaald.

Ook kinderporno is kindermishandeling en mensen die er naar kijken
houden dat in stand. Het zijn verknipte geesten. De uitdrukking is, een
gezonde geest in een gezond lichaam. Maar voor een verknipte geest
geldt dit niet. 

 

Het is erger dan we denken.

 

Medio november 2004 is de week van de kindermishandeling gehouden. Het is erger dan
we denken. Dit vormt de kern van de beweegredenen van de groep RAAK (Reflectie - en
Actiegroep Aanpak Kindermishandeling) om heel uitdrukkelijk de aandacht te vragen van politiek,
publiek en het veld voor een nieuwe stimulans van de aanpak van kindermishandeling.

 

Eén op de vijftig kinderen in Nederland wordt (ernstig) mishandeld.

Van hen overlijdt één op de duizend aan de gevolgen. Dat is elke week ten minste één kind.
Eén op de vijf kinderen kampt met psychosociale problemen, van licht tot zeer ernstig.

 

Minder dan een kwart van de mishandelde kinderen wordt ergens gemeld. Hoeveel kinderen daarvan
geschikte hulp krijgen, is onbekend. Hoe het met hen afloopt weten we niet. Wel weten we dat niet
verwerkte ervaringen tot tal van problemen leiden op school, in relaties, op 't werk, voor de gezondheid
één in de opvoeding van eigen kinderen.Mishandeling van kinderen leidt tot grote persoonlijke en maatschappelijke schade.

 

 "Aanpak van kindermishandeling moet veel hoger op de politieke en maatschappelijke
agenda. Er gebeurt veel, maar lang niet genoeg. Dat wijzen de cijfers uit. Er moet een
aanvalsplan komen om kindermishandeling terug te dringen. Kindermishandeling is de
ernstigste schending van het VN-Verdrag inzake de Rechten van het Kind in Nederland."
De Nederlandse regering schendt deze regels door kinderen bij criminele jongeren op te
sluiten, terwijl ze niet crimineel zijn en door het strenge asielbeleid, waardoor kinderen van
hun ouders gescheiden worden, of met politiegeweld 's nachts van hun bed gerukt te worden
en doodleuk op bijvoorbeeld de bajesboot terecht komen. De vraag is, waarom moet dat
altijd 's nachts. Nederland kan door deze houding tegen kinderen aangeklaagd worden.


Wie zijn kinderen lief heeft.

 

Opvoeden en kindermishandeling zijn elkaars tegendeel. Opvoeden is: de opvoedingsrechten van
kinderen bevorderen. Kindermishandeling is: de opvoedingsrechten van kinderen schenden.

De opvoedingsrechten van kinderen betreffen twee kanten van ??n opvoedingsmedaille: ruimte bieden
en grenzen stellen. Ofwel: warmte, geborgenheid, en liefde geven en regels bijbrengen. Een definitie
van opvoeden is: zorgen, als ouders, met steun van de gemeenschap, voor de veilige hechting, de
gezonde gevoelsontwikkeling, de sociale verbondenheid en uiteindelijk de emotionele volwassenheid
van een kind.

Zie ook Martine Delfos over opvoeden en relaties

 

Bij kindermishandeling gaat het om de volgende (vaak overlappende) vormen:

 

¨      lichamelijke mishandeling (slaan en erger)

¨      seksuele mishandeling (seksuele bejegening door volwassenen, incest)

¨      lichamelijke verwaarlozing (onvoldoende zorg en onvoldoende toezicht)

¨      psychische/ emotionele mishandeling

¨      psychische/ affectieve verwaarlozing

¨      pedagogische verwaarlozing (onvoldoende grenzen, structuur, disciplinering)

¨      morele mishandeling (morele corrumpering)

¨      cognitieve mishandeling (met name schoolverzuim).

 

Er zijn de volgende gradaties:

 

licht:                 kinderkwelling

matig:               kinderbeschadiging

ernstig: ernstige kinderbeschadiging, kindermishandeling

zeer ernstig:            (zware) kindermishandeling

fataal:               kindermarteling, (psychische) kinderdoding.

'Vrouwen en kinderen als oorlogsslachtoffers'.

'Vrouwen moeten beseffen dat het hun soldaat kan zijn
die in de oorlog vrouwen verkracht en kinderen dood of
verminkt. Als het thuisfront er een einde aan wil maken
moeten ze een eind maken aan de gekte van oorlogspolitici'.

Jan Kraak

Bush is tegen abortus, maar als de kinderen geboren zijn,
mag aan hun leven een eind worden gemaakt door allerlei
wapens in oorlogen.
J.K.

 

 

In een beschaafd land

 

Per jaar worden ten minste 50.000 kinderen in Nederland mishandeld. Ten minste vijftig
kinderen komen te overlijden. Het gaat om bodemcijfers. De aantallen zijn mede afhankelijk
van de vraag of de grens getrokken wordt bij ernstige of bij zeer ernstige mishandeling.
En de inschatting daarvan verschilt van kind tot kind en van getuige (omstander of beroep-
skracht) tot getuige.

Elke schending van de opvoedingsrechten van het kind is eigenlijk kindermishandeling, van
het lichtste geval van kinderkwelling tot het zwaarste geval van kindermarteling: psychische
of zelfs fysieke kinderdoding.

 

Kindermishandeling leidt per definitie tot psychosociale problemen. Het zijn niet alleen psychische
problemen, zoals bijvoorbeeld angsten en depressies waar het kind of de jongere aan lijdt, vaak tot
ver in de volwassenheid, maar ook gedragsproblemen, zoals pesten, diefstal en "zinloos" geweld. Met
die laatste kampt vooral de Nederlandse samenleving."Opvoedhulp is gericht op de veilige hechting en
gezonde gevoelsontwikkeling van het jonge kind en zo nodig de verwerking van kinderleed, jeugd- of
andere trauma's van opvoeders zelf."

 

Kindermishandeling: een volwassen probleem.

 

Het huidige beleid heeft het geweld tegen kinderen niet weten te keren. Er gebeurt
veel, maar te weinig gezien de omvang en ernst van de problematiek. Er ontbreekt een
samenhangend beleidsplan voor de aanpak van kindermishandeling, maar ook ter
verwezenlijking van een kindvriendelijke samenleving.

Om tekortschietende opvoeding, het leed van het kind en de maatschappelijke gevolgen
ervan zoveel mogelijk te voorkomen, moet de overheid zorgen voor een sluitend systeem
van opvoedinformatie en opvoedhulp voor alle (aanstaande en prille) ouders.
Dat is de kernboodschap die wordt bepleit in dit RAAKmanifest.

 

RAAK geeft in tien stellingen aan wat er moet gebeuren: iedere stelling kan door RAAK
onderbouwd
worden op basis van deskundigheid en onderzoek.

 

prof. dr. Dries van Dantzig

mr. Stan Meuwese

mr. dr. Jan Willems

 

'Geen respect hebben voor kinderen is net zo ontoelaatbaar als
geen respect hebben voor de schepping van Moeder' Aarde.(Jan Kraak)

 

                                          

                                              

 

1. Geweld tegen kinderen is ontoelaatbaar

 

Niemand mag in ons land geslagen worden, dus zeker kinderen niet. Dit moet in het
(familie)recht worden vastgelegd, zoals in Zweden en andere landen al gebeurd is. Er
komt intensieve voorlichting over goede manieren om kinderen zonder geweld op te
voeden.

 

Kinderen hebben er recht op in een veilige omgeving op te groeien. Thuis, straat, school, club
en instelling moeten vrij zijn van alle vormen van agressie, (media)geweld en (seksueel) misbruik.
Gewelddadige video- en computerspelletjes worden verboden.

 

Ouders mogen hun kinderen nooit slaan. Dit moet net als in Zweden en andere landen in het
familierecht worden vastgelegd.

 

Er komen doorlopende en intensieve publiekscampagnes over goede manieren om kinderen
zonder geweld te disciplineren.

 

Om onderzoek en kennis over relationeel geweld tegen kinderen, vrouwen en in alle andere
relaties te bundelen, komt er een landelijk kenniscentrum Gezinsgeweld. Daar zal het verband
tussen kindermishandeling en alle andere vormen van privé, openbaar, en structureel geweld
de grootste aandacht hebben.

 

Geweld moet de wereld uit, om te beginnen uit het gezin. Er moet een verbod komen op slaan.
Er moeten publiekscampagnes komen over opvoeden zonder geweld.

"Voorkomen en beëindigen van kindermishandeling heeft de hoogste prioriteit."

 De leugen over gedragsstoornissen kinderen en medicatie ook een vorm van
kindermishandeling

2. Kindermishandeling verplicht melden.

 

Er dient intensieve voorlichting te komen over kindermishandeling en andere vormen van
bejegening door volwassenen die schadelijk zijn voor de ontwikkeling van het kind. Alle
volwassenen hebben de maatschappelijke plicht hulp op gang te brengen door kinder-
mishandeling te melden. Mishandelde kinderen krijgen voorrang bij hulp.

 

De verantwoordelijkheid voor de signalering en aanpak van kindermishandeling voor
iedereen die beroepsmatig met kinderen te maken heeft, wordt bindend vastgelegd in
gedragscodes en handelingsprotocollen. Hieraan wordt met grote voortvarendheid
gewerkt.

 

Er dienen doorlopend publiekscampagnes te zijn over kindermishandeling en alle andere vormen
van bejegening door volwassenen die schadelijk zijn voor de gezonde en evenwichtige ontwikkeling
van het kind. Deze campagnes geven informatie en uitleg over mogelijkheden voor hulp en steun en
iin het bijzonder over de advies- en meldfuncties van de AMK's (Advies- en Meldpunten
Kindermishandeling).

 

 

3. Aanpak kindermishandeling gaat boven privacy
van de ouders.

 

Voorkomen en behandelen van kindermishandeling gaat voor de privacy van ouders. Bij een
botsing van belangen gaat immers het belang van het kind voor.

Aan de verbetering van de rechtswaarborgen voor ouders dient evenwel net zo hard gewerkt
te worden als aan de verbetering van de rechtspositie van kinderen. En in de allereerste plaats
dient, uiteraard door goede opvoedingsvoorzieningen, voorkomen te worden dat belangen
botsen.

"Alle volwassenen hebben de maatschappelijke plicht hulp op gang te brengen door
kindermishandeling te melden."

AMK's, (Advies- en Meldpunten Kindermishandeling).
privacy geen vrijbrief;
geen wachtlijsten;

gespecialiseerde centra

 

AMK's moeten voldoende zijn toegerust om meldingen van kindermishandeling snel en
doeltreffend te behandelen. Aanpak van kindermishandeling gaat voor de privacy van ouders.

 

Mishandelde kinderen krijgen voorrang bij hulp.

Wachtlijsten voor mishandelde kinderen zijn onaanvaardbaar, deze worden zo spoedig
mogelijk weggewerkt.

 

Er komen voldoende gespecialiseerde centra voor multidisciplinaire diagnostiek en
behandeling.

 

 

4. Steun bij opvoeding voor elke ouder.

 

De veilige hechting en de gezonde gevoelsontwikkeling van kinderen zijn van groot belang
voor henzelf,  hun ouders en de maatschappij. Voor alle ouders en aanstaande ouders is
daarom opvoedingsondersteuning (informatie en hulp) beschikbaar. Hiermee wordt waar
nodig hulp geboden in individuele situaties en wordt ook wetenschappelijke kennis die over
opvoeden bestaat, aan de bevolking doorgegeven, zoals dat ook met de lichamelijke en
tandheelkundige zorg gebeurt.

 

Opvoedinformatie De veilige hechting en de gezonde gevoelsontwikkeling van kinderen is
van groot belang voor hun opgroeien tot stabiele volwassenen. Voor aanstaande en prille
ouders moeten de bestaande voorzieningen (zwangerschapsbegeleiding, kraamzorg,
consultatiebureaus, creches, peuterspeelzalen, schoolartsen, buitenschoolse opvang) worden
aangevuld met informatieafspraken en adviesspreekuren omtrent de psychologische ontwikkeling
van kinderen en kind-identificatie (Wat ouders niet weten).

 

Door middel van huisbezoeken door verpleegkundigen leggen de consultatiebureaus al voor
de geboorte contact met de aanstaande ouders.

"Kinderen en opvoeders hebben recht op zorg als de ontwikkeling van het kind wordt bedreigd. "

5. Maatregelen bij bedreigde ontwikkeling.

 

Kinderen en opvoeders hebben recht op zorg als de ontwikkeling van het kind wordt bedreigd.
Bij de opvoedingsondersteuning wordt zorgvuldig gelet op tekenen van gestoorde ontwikkeling en
alle noodzakelijke maatregelen worden getroffen. Voorkomen en be?indigen van kindermishandeling
heeft de hoogste prioriteit.

 

Jeugdzorg, uithuisbegeleiding, pleegzorg,
omgangsbemiddeling, hoorrecht

Kinderen en opvoeders hebben recht op (jeugd)zorg als de ontwikkeling van het kind wordt
bedreigd. Ouders van wie de kinderen (tijdelijk) niet thuis kunnen wonen, krijgen extra
begeleiding.

 

Pleeggezinnen worden zorgvuldig geselecteerd, voorbereid en begeleid.

Er komen omgangshuizen en gratis (scheidings - en) omgangsbemiddeling voor ouders die uit
elkaar gaan. Zonder omgangsregeling kan geen echtscheiding worden uitgesproken.

Kinderen worden bij deze en andere hen direct rakende aangelegenheden vanaf zo jong mogelijke l
eeftijd gehoord.

 

 6. Werken met kinderen als beroep:
beter opleiden en beter betalen.

 

Goede ontwikkeling van kinderen is een noodzakelijke investering in onze toekomst en betaalt
zichzelf. Goede organisatie van alle bemoeienis met kinderen en voldoende goed opgeleide werkers
op alle gebieden, is dus noodzakelijk en nuttig. Het hoort altijd tot de taak van elk van hen om kindermishandeling te voorkomen en te beëindigen. Samenwerking van ouders en hulp doorvrijwilligers moeten door hen krachtig worden bevorderd.

 

Beter betaalde en opgeleide beroepsbeoefenaren,
opvangvoorzieningen, (bij)scholing

 

De opleiding en de betaling worden verbeterd van diegenen die beroepshalve met kinderen
werken, wordt verbeterd en hun aantal wordt verhoogd. Dit moet een eind maken aan
onaanvaardbare wachtlijsten, te hoge caseloads, te weinig begeleiding in kindertehuizen en
te grote klassen.

 

Het pedagogisch gehalte van cr?ches en alle opvangvoorzieningen wordt gewaarborgd.

In alle opleidingen van diegenen die beroepshalve met kinderen of opvoeders te maken krijgen,
moet afdoende aandacht worden besteed aan signalen, oorzaken en gevolgen van
kindermishandeling.

 

 7. Op school: het kind is persoon, burger en leerling.

 

Scholen dienen aandacht te geven aan de persoonsontwikkeling van hun leerlingen. Daar hoort
bij ontwikkeling van zelfrespect, weerbaarheid, burgerzin, empathie, begrip voor menselijke
waardigheid en voor de waarde van democratie. Pesten dient niet voor te komen.

 

Scholen: sociaal-emotionele en democratische
vorming, weerbaarheid, pesten

 

Scholen moeten systematisch en structureel aandacht besteden aan de sociale, emotionele, seksuele
en democratische ontwikkeling van hun leerlingen.

 

Op scholen dient structureel aandacht te worden besteed aan de weerbaarheid van kinderen,
zodat zij zowel tegen eventuele seksuele bejegening als tegen pestgedrag gewapend zijn.

 

Er komen campagnes ter voorkoming en bestrijding van pesten op school.

 

8. De rechten van het kind in de grondwet.

 

Uitgaande van het Verdrag inzake de Rechten van het Kind en in navolging van andere landen
dienen ook in ons land fundamentele rechten van kinderen in de grondwet te worden opgenomen.
Voorlichting over kinderrechten moet systematisch ter hand worden genomen.

 

Kinderrechten in Grondwet en wet,
voorlichting over kinderrechten

 

Het VN-Verdrag inzake de Rechten van het Kind (New York, 20 november 1989) dient
te worden verankerd in de Nederlandse Grondwet en te worden uitgewerkt in de wet.

 

De daaruit voortvloeiende rechten moeten voor en door kinderen afdwingbaar zijn.

 

'Iedere burger wordt geacht de wet te kennen'. Kinderen hebben recht op informatie
over hun rechten (artikel 42 VN-Verdrag inzake de Rechten van het Kind).

 

 

"Voorlichting omtrent kinderrechten moet krachtig en systematisch op
basis van continuïteit ter hand worden genomen. "

 

De ministers Donner en Verdonk sluiten kinderen van asielzoekers op in de gevangenis,
terwijl die kinderen daar niet horen. De bewindslieden gaan hier hun boekje te buiten en
lappen internationale rechten aan hun laars. Ook Pure mishandeling.

 

 

9. Het kind heeft recht op eigen verantwoordelijkheden.

 

Kinderen hebben recht op eigen verantwoordelijkheden; zij hebben recht op inspraak en
medezeggenschap over alles wat hen aangaat.

Kinderen hebben ook recht op voldoende en veilige gelegenheden voor sport en spel.

 

Participatie, sociale plichten, sport en spel

 

Kinderen hebben recht op participatie en eigen verantwoordelijkheden in gezin, school, wijk en
gemeente. Participatie is niet alleen een recht van kinderen en jongeren, het impliceert ook de plicht
om zich maatschappelijk bewust en solidair op te stellen. En dat moet geleerd worden aan de hand
van concrete ervaringen. Kinderen moeten voldoende en veilig kunnen spelen, sporten en recreëren.

 

 

10. Aparte minister voor jeugdbeleid vereist.

 

Er moet een aparte minister komen die het beleid ontwerpt en uitvoert dat al het bovenstaande
realiseert met een budget dat hem of haar daartoe in staat stelt. Hij of zij voert ook flankerend
beleid: alle overheidsmaatregelen worden getoetst op hun invloed op kinderen. Voorkomen van
kindermishandeling zal een centrale taak van deze bewindspersoon worden.

 

 

Investeringen; een minister en een integraal
beleid voor kinderen en opvoeders

 

Er dient een krachtige en structurele investering in het jeugdbeleid gedaan te worden, om te beginnen
ter uitbreiding van de voorzieningen op en achter de consultatiebureaus en ter verruiming van zorgtijd en
zorggeld voor ouders ("de drie O's"). De Nederlandse overheid heeft de plicht om alles te doen wat in
haar vermogen ligt om kindermishandeling uit te bannen. Ook daar zijn forse extra investeringen voor
nodig. Een investering in de aanpak van kindermishandeling zal op andere terreinen haar rendement
opleveren.

 

Er moet een aparte minister komen die alle maatregelen omtrent opvoeding, hulp, opvang, bescherming
en zorg voor kinderen en hun ouders coördineert en integreert.

 

Overheidsmaatregelen moeten worden getoetst op effecten voor kinderen en opvoeders.

 

 

Wat is RAAK?

 

In december 1998 promoveerde Jan Willems aan de Universiteit van Maastricht op het
proefschrift Wie zal de opvoeders opvoeden?

In dit proefschrift wordt aan de hand van het VN-Verdrag inzake de Rechten van het Kind
(onder meer) de te weinig effectieve aanpak van kindermishandeling aan de kaak gesteld.
Over dit proefschrift werd op 20 oktober 1999 een studiedag georganiseerd (een verslag
daarvan is opgenomen in het Nederlands Tijdschrift voor Jeugdzorg, juni 2000).

Aan deze studiedag werkten onder meer prof. mr. J. Doek, prof. dr. H. Baartman en

prof. dr. A. van Dantzig mee.

Deze laatste stelde de vraag waarom er politiek en maatschappelijk zo weinig aandacht was voor
de aanpak van kindermishandeling.

Een vergelijking trekkend met de vrouwenemancipatie en de homobeweging zocht Van
Dantzig het antwoord in de richting van het ontbreken van enige buitenparlementaire actie v
oor de uitbanning van kindermishandeling. "Iedereen is tegen en toch gebeurt er te weinig."

 

Defence for Children International heeft begin 2000 het initiatief genomen voor een bijeenkomst om
deze thematiek te bespreken. Hier is de groep RAAK uit voortgekomen die wil trachten een stimulans
te geven aan de maatschappelijke en politieke discussie over en actie voor de aanpak van
kindermishandeling.

  

 

"De Nederlandse overheid heeft de plicht om alles te doen wat in haar vermogen
ligt om kindermishandeling uit te bannen. Maar ze stopt kinderen van asielzoekers
met hun ouders op in de gevangenis.'

 

"Aanpak van kindermishandeling moet veel hoger op de politieke en maatschappelijke agenda.
Er gebeurt veel, maar lang niet genoeg. Dat wijzen de cijfers uit. Er moet een aanvalsplan komen
om kindermishandeling terug te dringen. Kindermishandeling is de ernstigste schending van het VN-
Verdrag inzake de Rechten van het Kind in Nederland."

RAAK beschouwt kindermishandeling ook als een schending van de rechten van het kind. Deze
worden geschonden door toedoen of nalaten van degenen van wie het kind het meest afhankelijk is.
RAAK vat kindermishandeling op als een spectrum van activiteiten waarin ouders het kind van lichte,
ernstige tot fatale mate geweld aandoen. In haar extreme vorm is het de resultante van wat er allemaal
verkeerd kan gaan in de opvoeding van kinderen. Ook met de beste bedoelingen blijven ouders
feilbare mensen, en is opvoeding een moeilijke en vaak zware taak

 Het Verdrag inzake de Rechten van het Kind

De definitieve tekst van het Verdrag inzake de Rechten van het Kind (hierna: IVRK) werd op 20
november 1989 door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties unaniem aangenomen. Dit
is precies dertig jaar na de goedkeuring van de Verklaring inzake de Rechten van het Kind en tien jaar
na het Internationale Jaar van het Kind. Het IVRK is op 2 september 1990 in werking getreden.
Nederland ratificeerde het IVRK op 6 februari 1995 en op 8 maart 1995 werd het van kracht (Trb.
1990, 46 en 170).

Het IVRK is een juridische weerslag van pedagogische noties hoe er met kinderen dient te worden
omgegaan. Zo wordt er gesproken over de bescherming en zorg die nodig zijn voor het welzijn van
het kind (artikel 3 IVRK) en over het recht op leven en ontwikkeling (artikel 6 IVRK). De opstellers
van het IVRK hebben niet alleen een inventarisatie gemaakt van de rechten van het kind onder de
reeds bestaande internationale mensenrechtenregelingen, zij hebben ook rechten vastgelegd die niet
eerder in een internationaal instrument zijn opgenomen. Zo worden participatierechten van kinderen
in het IVRK voor het eerst door een internationale regel erkend.

 

De rechten die in het IVRK zijn opgenomen kunnen op verschillende manieren worden gerangschikt.
Een indeling van de rechten die vaak wordt gebruikt, betreft de drie P's: Provision (voorziening),
Protection (bescherming) en Participation (participatie). De genoemde categorisering maakt vooral
duidelijk dat kinderen tegenwoordig naast een recht op bescherming en voorzieningen, ook recht
hebben op inbreng in zaken die hen aangaan.

 

Nederland heeft het IVRK geratificeerd en ingevolge het monistische stelsel is het IVRK juridisch
bindend voor Nederland. Het IVRK is een onderdeel van het Nederlandse recht en het Nederlandse
recht dient in overeenstemming te zijn met het IVRK. Indien een burger zich met succes wil beroepen
op een bepaling uit het IVRK tegenover een nationale rechter, moet de ingeroepen bepaling
rechtstreekse werking hebben. Voordat een bepaling rechtstreekse werking heeft, moet de nationale
rechter dat hebben toegekend aan het desbetreffende artikel.

 

Voor meer informatie over het IVRK kunt u contact opnemen met
Defence for Children International Nederland.

 

Wednesday, 31 October 2007

Report: '360 Palestinian children are imprisoned
by Israel and facing harsh conditions'

'The Waâ??ed Society for political prisoners and ex-prisoner, reported on
Monday that the Israeli army continued its violations against the Palestinian
people, continued the arrest campaign, and that currently there are 360
Palestinian children still imprisoned in several Israeli prisons and detention
facilities.'

Read more ...  

 

Vormen van kindermishandeling en verwaarlozing 

De ouder zorgt niet dat er eten in huis is voor de vaste maaltijden; het kind (onder de 10
jaar) moet vaak zijn eigen eten klaarmaken en/of mist geregeld maaltijden door ouderlijke
nalatigheid.

n De ouder zorgt niet voor kleren die voldoende schoon zijn en die het kind vrijlaten in zijn
bewegingen (bijvoorbeeld de kleren zijn zoveel ma­ten te klein dat het kind zich niet vrij kan bewegen,
of zoveel maten te groot dat het kind gere­geld struikelt of moeite heeft de kleren aan of op te hou­den).

n De ouder zorgt niet voor een schoon huis; afval wordt niet verwijderd, de af­was zit vol korsten, de
vloeren en andere oppervlakken zijn smerig; er hangt in huis een onaangename, doordringende geur,
afkomstig van afval en vuil.

n De ouder heeft verschillende afspraken voor het kind met arts of tand­arts laten lopen

n De ouder houdt een licht gedragsprobleem waar [bevoegde derden] op hebben gewezen, niet in
de gaten (bijvoorbeeld het kind vertoont be­paal­de ge­drags­symptomen zonder dat zijn sociaal
functioneren of zijn schoolpres­ta­ties er ernstig onder lijden).

n De ouder zorgt niet dat het kind schoon is; het kind wordt onregelma­tig ge­baad, de haren worden
zelden gewassen; het kind poetst bijna nooit zijn tanden, er is sprake van tandbederf of tandverkleuring.

n De ouder zorgt niet altijd dat er eten in huis is; vaak is er geen eten in huis en twee tot drie keer per
week worden achtereen twee of meer maaltij­den over­ge­sla­gen; de ouder geeft het kind 24 uur niets te
eten.

n De ouder zorgt niet dat het kind kleren draagt die in overeenstemming zijn met de weersomstan­digheden
(het kind draagt bijvoorbeeld dunne kleding in de winter).

n De ouder beseft terdege dat het huis vol kakkerlakken en ander onge­dierte zit, maar doet er niets aan.

n De ouder zorgt niet voor geschikte slaapgelegenheid voor het kind (er zijn bijvoorbeeld geen bedden
of matrassen, of de matrassen zijn vuil en klam van urine of ander vocht dat schimmelvorming bevordert).

n De ouder zorgt er niet voor dat doktersadvies voor de behandeling van een niet ernstige ziekte of i
nfectie stipt worden opgevolgd (voor­ge­schre­ven medi­cijnen voor een lichte infectie worden bijvoorbeeld
niet toege­diend, chronisch haarluis wordt niet behandeld).

n De ouder verschoont niet regelmatig de luiers van de baby; vaak heeft de baby uren­lang vuile luiers aan,
de baby heeft luiereczeem.

*  Dagenlang loopt een kind bij licht vriesweer naar school in een dun jasje en zonder muts of

handschoentjes.

*  Een maatschappelijk werkster kwam een aantal keren op bezoek terwijl er geen eten was, de
kinderen vertellen dat zij twee of drie keer per week tussen de mid­dag niet eten

n De ouder zorgt niet voor regelmatige maaltijden, maaltijden worden stelsel­matig overgesla­gen; vier
keer of vaker per week krijgt het kind ten­minste twee keer achter elkaar niets te eten.

n De ouder zorgt niet dat het gezin kan rekenen op vast onderdak; hij/zij doet bij­voorbeeld geen
moeite om bij­stand of huur­subsi­die te krij­gen of te behouden met als ge­volg dat [doordat de huur
niet tijdig is betaald] het gezin het huis uit moet of zeven dagen of langer het recht op een uitke­ring
ver­liest.

n De ouder raadpleegt geen dokter of volgt doktersadvies niet op bij ta­melijk ernstige
gezondheidsklachten (het kind heeft bijvoorbeeld hart­klachten maar de ouder
veronachtzaamt voorzorgsmaatregelen, of er wordt niets gedaan aan een nogal ver­hoogd lood­gehalte
in het bloed), of de ouder speelt zelf voor dok­ter (de ouder geeft het kind bij­voorbeeld, zon­der
doktersad­vies, een kalme­rend middel om het onder controle te hou­den).

n De ouder zorgt er niet voor dat therapie wordt afgemaakt die het kind of het gezin ondergaat
wegens psychische of gedragsproblemen van het kind, terwijl deze problemen de omgang van het
kind met leeftijd­genoot­jes of zijn school­prestaties nadelig be?nvloeden.

n De ouder doet niets aan een ongezonde woonsituatie, geregeld blij­ven voed­sel­resten of afval liggen,
er zijn ratten of het huis zit vol onge­dierte zonder dat daar iets aan wordt gedaan.

n De ouder zoekt geen medische hulp of houdt zich niet aan me­dische aanwij­zin­gen bij mogelijk levensgevaarlijke ziekte of verwonding van het kind (het kind wordt bijvoorbeeld niet naar de eerste
hulp gebracht bij een ernstige bloe­ding, derdegraads verbranding of schedelbreuk [onge­acht of deze
door de ouder zelf is veroorzaakt]).

n De ouder geeft het kind zo slecht te eten dat het kind niet aankomt, of niet nor­maal groeit
zonder dat daarvoor natuurlijke oorzaken zijn aan te wijzen.

 

n De ouder geeft het kind zo slecht te eten of verzorgt het kind dermate slecht dat dit ernstige
lichamelijke gevolgen heeft, zoals ge­wichts­­ver­lies bij een zuige­ling, ernstige ondervoeding of
kunstmatige wegkwij­ning (non­organic failure-to-thrive).

n De [moeder] heeft tijdens de zwangerschap misbruik van alcohol of drugs ge­maakt in een mate
die heeft geleid tot de geboorte van een kind met foetaal alco­hol­syndroom of met
ontwenningsverschijnselen.

n De ouder heeft de gezondheidstoestand van het kind zo grof verwaar­loosd dat het kind is
overleden of blijvend invalide is doordat het geen of niet tijdig me­dische hulp kreeg (bijvoorbeeld bij
ondervoe­ding of uit­dro­ging).

n De ouder zoekt geen deskundige hulp voor levensgevaarlijke emotio­­nele pro­blemen van
het kind (bijvoorbeeld bij zelfmoordpogingen of po­gin­gen tot dood­slag).

 

Fysieke verwaarlozing: onvoldoende fysiek toezicht

 

Definitie

(...) Van fysieke verwaarlozing/onvoldoende fysiek toezicht is spra­ke wan­neer de verzor­ger of
op­voeder van het kind c.q. degene die voor het kind ver­ant­woor­de­lijk is [hierna kortheidshalve:
de ouder], geen ge­schikte voorzorgs­maatregelen neemt om de veiligheid van het kind bin­nensâ?? en
bui­tens­huis te ver­zekeren overeen­komstig de aard en de ont­wikkeling van het kind. Tot het
onvol­doende verzekeren van de veilig­heid van het kind door de ouder wordt zowel gerekend toestaan
dat het kind wordt bloot­gesteld aan ge­vaarlijke situa­ties (bij­voorbeeld goedvin­den dat het kind op
onvei­li­ge plaatsen speelt, goedvinden dat het kind met iemand meegaat van wie bekend is dat hij
gewelddadig is), als na­la­ten zich vooraf op de hoogte te stellen van situ­a­ties die gevaarlijk voor het
kind zouden kunnen zijn (bij­voorbeeld niet informeren naar de ach­tergrond of ge­schiktheid van de
oppas, niet informeren naar waar het kind uithangt).

Op vier ge­bieden kunnen ouders de fysieke veiligheid van hun kinderen in gevaar

 

Vervangende zorg â?? niet zorgen voor oppas of opvang bij afwe­zig­heid, ziekte of ernstige
overspannenheid van de ouder. Onvoldoende vervan­gende zorg omvat ook gevallen waarin
er niet voor noodzakelijk extra toezicht wordt ge­zorgd, ge­val­len waarin ouders zich er niet van
ver­gewis­sen dat oppas­sers ook in staat zijn voldoende toezicht op het kind uit te oefenen, ge­val­len
waar­in ou­ders de veiligheid van het kind niet vol­doende in de ga­ten kunnen hou­den omdat zij
beneveld zijn door alcohol of drugs, en het geval dat ouders psychiatrische problemen heb­ben die
het zeer on­waarschijnlijk maken dat zij tot voldoende toezicht op hun kinderen in staat zijn
(zoals wanen of hallucinaties).

 

Gradaties (criteria en voorbeelden)

 

 

n De ouder oefent onvoldoende toezicht uit of regelt on­voldoen­de ver­vangend toe­zicht gedurende
korte tijd (bijvoorbeeld min­der dan drie uur), er is geen di­recte bron van gevaar in de omgeving van
het kind.

 

Voorbeelden

-  Een kind van acht jaar wordt dagelijks enkele uren alleengelaten.

- Kinderen onder de zes spelen zonder toezicht buiten of worden 's mid­dags over­­ge­laten aan de zorg
van een kind van acht. (...) (Met betrekking tot het kind van acht is van emotionele maltraitering
sprake voor zover het [geregeld/ chro­nisch] met een te grote verantwoordelijkheid wordt belast.)

-  Kinderen worden overgelaten aan de zorg van een oppas met twijfel­achtige ge­schikt­heid
(bijvoorbeeld een kind onder de twaalf of een licht invalide bejaarde).

 

 

n De ouder oefent geen toezicht uit of regelt onvol­doende ver­vangend toe­zicht gedurende
langere tijd (ongeveer drie tot acht uur), er is geen direc­te bron van gevaar in de omgeving van het kind.

n De ouder oefent gedurende korte tijd (minder dan drie uur) geen toe­zicht uit terwijl de kinde­ren
spelen op een onveilige plaats.

n Een kind met problematisch gedrag (impulsief, hyperactief enzovoorts) krijgt on­voldoende toezicht.

 

Voorbeelden

 Het kind wordt overdag geregeld alleengelaten zonder dat er een ou­der of oppas in de buurt is.

Een kind van acht moet enkele uren op de baby passen. (...)

Een kind mag zonder toezicht spelen op een onveilige plaats (bij­voor­beeld op een plek waar
glasscherven liggen, of in een kelder of garage waar chemicali?n staan, electrisch gereedschap of
een oude ijs­kast).

Een kind krijgt weinig toezicht en veroorzaakt problemen met de buren.

 

3. (Ernstig)

n De ouder oefent geruime tijd (bijvoorbeeld ongeveer acht tot tien uur) on­vol­doende toezicht uit.

n De ouder laat het kind langere tijd (on­geveer drie tot acht uur) spelen op een onveilige plaats.

 

Voorbeelden

Het kind is 's nachts alleen thuis (gedurende zo'n acht tot tien uur).

Een kind van zes moet na school alleen buiten blijven: de deur zit op slot, de ouder komt pas
's a­vonds thuis.

Het kind wordt langere tijd overgelaten aan de zorg van een niet be­trouwbare oppas
(bijvoorbeeld iemand die drinkt of nooit oplet, of de ouder maakt zich niet druk om de
betrouwbaarheid van de oppas).

 

4. (Zeer ernstig)

n De ouder oefent langdurig geen toezicht uit (bijvoorbeeld s avonds en '' s nachts of andere
perioden van ongeveer 10 tot 12 uur aaneen).

n De ouder laat het kind spelen op een zeer gevaarlijke plaats (er is een grote kans dat het
kind zal worden overreden, uit een raam valt, zich ver­brandt of ver­drinkt).

n De ouder oefent [kortere of langere tijd] geen toezicht uit over een kind dat geregeld destruc­tief
of ge­vaarlijk gedrag vertoont (zoals brand­stichting, zelf­moord­pogin­gen).

  

n De ouder oefent langer dan een half etmaal onvoldoende toezicht uit.

Hieronder valt ook het hande­len of nala­ten van ou­ders waar­van de schadelijkheid gelegen
is in de ongevoeligheid voor het ont­wikke­lings­niveau van het kind [te veel of te weinig van het
kind vra­gen of ver­wach­ten, het kind overbelasten of juist betutte­len]. De elemen­taire
emo­tio­nele behoeften [emotio­nele basisbe­hoeften] van het kind bestaan uit, doch zijn niet beperkt
tot:

Psychische veiligheid en geborgenheid â?? de behoefte aan een ge­zins­omgeving zonder
excessieve vijandigheid en geweld, alsmede [in de allereerste plaats] de behoefte
aan een beschikbare en stabiele hechtings­figuur. Het gaat hier­bij dus niet om een
fysiek veilige omgeving, zoals bij de vorige categorie (fy­sieke verwaarlozing/onvoldoende
toezicht), maar om een veilig gezinskli­maat, om interper­soon­lijke veiligheid. (...)

 

Gradaties (criteria en voorbeelden)

n De verzor­ger of op­voe­der [hierna kortheidshalve: de ouder] verwacht of eist ge­regeld dat het kind
te veel [of te weinig] verantwoordelijkheid draagt (bij­voorbeeld dat een kind van schoolgaande
leeftijd de belang­rijkste ver­zorger van de jon­gere kinderen is (...)).

n De ouder ondermijnt de relatie van het kind met belang­rijke anderen (maakt bijvoorbeeld
herhaaldelijk minachtende opmerkin­gen over de an­dere ouder).

n De ouder kleineert het kind vaak of maakt het belachelijk (noemt het kind dom, een slapjanus.

n De ouder veronacht­zaamt of negeert het aandacht vragen van het kind (de ouder reageert
bijvoorbeeld in het algemeen niet op het huilen van de baby of op de pogingen tot contact van
een ouder kind).

n De ouder disciplineert het kind door middel van intimidatie of bang­makerij.

 

 

n De ouder manoeuvreert het kind in een rol-om­kering [het kind wordt verant­woordelijk
gesteld voor en wordt geacht tege­moet te komen aan de emo­tionele noden van de ouder].

n De ouder dwars­boomt de zich ontwikkelende gevoelens van rijpheid en ver­antwoor­delijk­heid
van het kind [klein houden, infantiliseren].

n De ouder ver­werpt, ver­onacht­zaamt of is zich niet bewust van de be­hoefte van het kind aan
genegen­heid en res­pect [positie­ve en liefde­vol­le interactie ont­breekt bijvoorbeeld chronisch].

n De ouder stelt het kind bloot aan extre­me, zij het niet geweld­dadige hu­we­lijks­con­flicten.

 

Voorbeelden

 De ouder is in extreme mate passief en is niet in staat tegemoet te ko­men aan de behoefte aan
aandacht van het kind; voor zover er interactie is, is deze van de kant van de ouder hardvochtig
en kritisch.

 De ouder wil dat het kind na school thuis blijft omdat de ouder een­zaam is en behoefte heeft aan
gezelschap.

 De ouder schreeuwt geregeld tegen de andere ouder, gilt of is grof en bele­di­gend jegens de
andere ouder in aanwezigheid van het kind.

 De ouder maant een kind van vier jaar luiers te blijven dragen hoewel het kind fy­siek en
psychisch in staat is het toilet te gebruiken.

 

n De ouder stelt het kind ongepaste of excessieve eisen en brengt aldus een gevoel van
ontoerei­kendheid en tekortschieten bij het kind teweeg [het kind is bijvoorbeeld
verantwoorde­lijk voor het sussen en beslechten van de ouder­lijke ruzies (excessief en
ongepast) maar wordt tegelijk ge­acht partij te kiezen voor ??n van beide ouders/de
dominante ouder/beide ouders (on­gepast)].

n De ouder dreigt op ernstige en overtuigende wijze het kind (fysiek) te verwon­den.

n De ouder betitelt het kind op minachtende wijze (noemt het kind een slet of een hoer,
bijvoorbeeld na het eerst sexueel mis­bruikt te hebben] of waar­deloos, bijvoorbeeld na
teleurstellingen wegens ongepaste ver­wachtingen].

n De ouder stelt het kind bloot aan extreem, onberekenbaar en/of on­ge­past ge­drag
[zoals geweldpleging tegenover gezinsleden, gewelddadi­ge drift­buien/ex­plo­sies, hysteri­sche
uitvallen en an­der ern­stig neurotisch, psychotisch of para­no?de ge­drag dat voor het kind
angstaanjagend is].

n De ouder legt een patroon van [geprojecteerde] negativi­teit en vij­andig­heid aan de dag
tegen­over het kind [voegt het kind geregeld toe dat het niets kan, niet deugt, altijd alleen
aan zich­zelf denkt, altijd alleen zijn eigen zin doet, altijd bij­bedoe­lingen heeft enzo­voorts].

  

n De ouder dreigt het kind met zelfmoord of verlating [de moeder ­loopt weg met
mede­neming van het huishoudgeld, de vader maant de kinderen moeder op te sporen en
terug te halen].

  

Normatieve en educatieve maltraitering, morele corrum­pering en schoolverzuim

 

Definitie

Van normatieve dan wel educa­tieve maltraitering is sprake wan­neer de verzor­ger of op­voe­der
van het kind c.q. degene die voor het kind ver­ant­woorde­lijk is [hierna kortheids­halve: de
ouder], gedrag ver­toont waaruit blijkt dat hij of zij niet in staat of bereid is tot minimale
bekom­mernis om­trent de socialise­ring van het kind [normatieve met inbegrip van de zorg
voor ge­schikt on­derwijs voor het kind  De ouder stelt het kind bloot aan of be­trekt het kind bij
illegale activitei­ten of andere handelin­gen of feitelijk­heden die delin­quentie of antisoci­aal ge­drag
bij het kind uitlok­ken of be­vor­deren; respectievelijk ziet er niet op toe dat het kind regel­matig

naar school gaat.

 

Gradaties (criteria en voorbeelden)

 

n [Morele corrumpering, hierna MC:] De ouder laat het kind activiteiten van en voor
volwassenen bijwonen (het kind heeft hiervoor niet de wet­tige leeftijd bereikt).

n [Schoolverzuim, hierna SV:] De ouder houdt het kind vaak thuis zonder dat er sprake is
van ziekte of sterfgevallen in het gezin of andere nood­situaties; het kind is minder dan 15% van
de tijd afwezig.

  

n [MC:] De ouder laat zich in met illegale activiteiten met medeweten van het kind (bijvoorbeeld
winkeldiefstal of heling waar het kind bij is).

n [SV:] De ouder staat toe dat het kind spijbelt gedurende 15 tot 25% van de tijd.

 

 

Voorbeelden

 [SV:] Het kind is drie weken niet op school verschenen zonder dat het ziek was.


Onvoldoende normatief toezicht â?? gebrek aan struc­tuur en disciplinering (stellen van
duidelijke    grenzen)
â?? valt onder emotio­nele maltraite­ring (E).

                Al met al zou­den de vol­gende (elkaar deels overlap­pen­de) vormen van
verwaarlo­zing kunnen worden on­derschei­den: lichamelijke ver­waarlo­zing
(gebrek aan fy­sie­ke zorg)
(C); fysieke verwaarlo­zing (gebrek aan fysiek
toezicht)
(D); affectieve (of emoti­o­nele) ver­waar­lozing (E); normatie­ve
verwaarlo­zing (ge­brek aan gren­zen/normen-en-waar­den)
(E/F); pedagogi­sche
ver­waar­lozing (ge­brek aan struc­tuur en discipli­nering)
(E); cogni­tieve
verwaarlo­zing (gebrek aan geeste­lijke stimu­lering)
(E/F); educatie­ve
ver­waarlo­zing
(F); sexuele verwaar­lozing (kind niet voor­lich­ten,
sexue­le gevoe­lens/proble­men van pu­ber/ado­lescent nege­ren)
(E); affectief-
fysieke ver­waarlo­zing (kind nooit aanhalen of knuf­felen)
(E).

                Vgl. ook de on­derschei­ding gemaakt in de PEWA-studie Verwaar­loosde
kinderen: op­vat­­tin­gen uit het veld
, ver­meld in 0/25 (Tijd­schrift over jeugd)
1997/1, pp. 57-58.

               Zie ook noot 4 (ernstfactoren relateren aan diverse dimensies).

            Emotionele maltraitering wordt als verzamelterm gebruikt voor zowel
psychische mis­handeling/emotioneel mis­bruik en affec­tieve verwaar­lozing
als norma­tieve/peda­go­gische ver­waarlo­zing (on­voldoende grenzen,
onvoldoende struc­tuur, onvol­doende/geen disci­pline­ring). Zie voor
dat laatste de volgende noot. Zie voor de (deel)term pathogene zorg noot 20.

           Het bieden van structuur, het op basis daarvan stellen van grenzen, en het als
gevolg daarvan c.q. in verband daarmee disciplineren van het kind betreft een
emotio­nele basisbehoefte van het kind welke bij niet-vervulling kan worden
ge­rangschikt onder de sub-subvorm norma­tieve/peda­gogi­sche ver­waar­lo­zing.
Deze variant is niet expli­ciet onder de (vijf) onderstaande ernst-categorieën
uitgesplitst. De van toe­pas­sing zijnde ernst­­factor (in de regel vermoedelijk
ernstig tot zeer ernstig) zal van geval tot geval moeten wor­den be­oor­deeld,
afhan­kelijk van de concre­te (ge­zins)omstan­dig­he­den, de duur, leeftijd en
aard van het kind, en de mate van aanâ?? of afwezig­heid van pro­tectieve facto­ren
zoals veer­kracht c.q. wils­kracht, intelli­gentie,?helpende i.c. bijsturende]
getui­ge (miller) en zo meer. Vgl. voor meer inzicht in (de gevolgen
van) norma­tieve/peda­gogi­sche ver­waar­­lozing bij­voorbeeld John clee­se,
Robin skyn­ner, Hoe overleef ik mijn familie (oorspr. titel: Families and
how to survive them
, 1983; oorspr. Neder­landse ver­taling: Van je familie
moet je het  hebben
, 1986), Am­ster­dam 1995 (zes­de druk), pp. 260-336
(pas­sim), 411, 413. Ik wijs ook op het gezegde bij lowen (Alexan­der lo­wen,
Leven zon­der angst (1980), Cothen 1996 (derde druk), pp. 288/289) dat we
beginnen in te zien dat het kind-gerichte gezin [het gezin dat aan kinderen
geen eisen/ gren­zen stelt, waarin kinderen worden verwend,  geen indivi­duen
voortbrengt die een sterk en zeker besef van het zelf hebben. Het is een
paradox van het leven dat vrijheid afhankelijk is van begrenzingen en structuur.

                (Vgl. ook DSM-IV, V 61.20 (Z 63.8): inadequate discipline.

                Pathogene (psychisch-ziekmakende, tot ontwikkelingspsychopathologie
leidende) zorg in de betekenis van aanhoudende (passieve dan wel actieve)
veron­achtza­ming (niet aan­voelen, negeren, frustreren, manipuleren) van (de)
emotionele basis­behoef­ten van het kind kan als de quintessens (zo al niet als
synoniem) van emo­tionele maltraite­ring worden be­schouwd (zie Definitie
(1)
). Wellicht verdient deze term zelfs de voor­keur boven emo­tionele
maltraite­ring. In elk geval wordt het verschijnsel dat een kind ernstig/
langdurig emotioneel wordt beschadigd door (fysiek) zeer zorgzame
(overbescher­mende/neurotische) ouders, meer recht ge­daan door de term
pathogene zorg te bezi­gen: zorg name­lijk die, hoe goed be­doeld ook,
ontwikkelings­psychopathogeen is. Juist bij zeer zorgzame maltraiteren­de
ouders is het immers aanne­melijk dat het vooral eigen niet verwerkte
jeugd­erva­ringen zijn die het hun onmogelijk ma­ken
â?? althans bij afwe­zig­heid
van op verwerking van eigen jeugdervaringen gerichte
op­voedings­onder­steuning
â?? (alle) emotionele basisbe­hoeften van het
kind aan te voelen.

 
Het begrip kindermishandeling is dus heel
breed. Artsen, hulpverleners, kinderrechters,
advokaten en de Kinderbescherming zullen
hier rekening mee moeten houden. Helaas
gebeurt dit te weinig en wordt het kind toch overgeleverd aan de manisch depressieve of
verslaafde ouder.

Denk ook eens aan wreedheid van oorlog
 
Helaas worden onschuldige kinderen en
volwassenen ook slachtoffer van oorlogvoerders.
Zie fotoreportage o.a. uit Libanon.
 
 

Napalm in Vietnam - fosfor in Libanon video

Video militairen pesten Iraakse kinderen

Fosforbommen

 

Wie niet voor ons is is tegen ons

Gasbom (chemisch wapen)

De chemische bom

Israelische kinderen schrijven o[ raketten die op Libanon zullen worden afgevuurd om andere kinderen te treffen.

Veramde uranium bommen (depleted uranium) DU

De gevolgen van de nucleaire bom veroorzaakt al veel mismaakte kinderen. Er worden babies
geboren die er vreselijk mismaakt uitzien. Een misdaad tegen de mens door de afzenders van deze
bommen, raketten e.d. en een misdadige kindermishandeling
:

. 

Dit is het resultaat van de oorlog waar verarmd uranium in wapens wordt gebruikt door onze
bondgenoten die praten over vrede, democratie en een leefbare wereld.

US Veterans and Depleted Uranium (DU) Video 04:06

Afghanistan After Democracy video over de situatie in Afghanistan enmet beelden
babyâ??s mismaakt door uranium munitie. Halverwege de video komen er beelden bvan de mismaakte
kinderen. Blijf kijken tot aan het einde

Add Video to QuickList

Ook eigen solfaten staan er aan bloot

 

Stop de Oorlog

28-7-2006
Dozens killed in Lebanon air raid
A man screams for help after an Israeli air raid on the southern Lebanese town of Qana

More than 54 civilians, at least 34 of them children, have been killed in a town in south Lebanon in the deadliest Israeli strike of the conflict so far.

Displaced families had been sheltering in the basement of a house in Qana, which was crushed after a direct hit.

Lebanon's prime minister denounced "Israeli war criminals" and cancelled talks with the US secretary of state.

Achtergrond Oorlogsmisdaden en de media  (zie deze film)

Israelische kinderen zetten teksten op raketten voor Libanon

Beiroet. Een brandend lichaam wordt geblust

    

audiofragmenten:

Dit betreft foto's uit Libanon, maar voeg daarbij ook de andere krankzinne brandhaarden.

Volwassen zijn verplicht hiertegen te protesteren

Rotterdamse school doet aangifte tegen Verdonk

 29 NOVEMBER 2006 - ROTTERDAM (ANP) - Openbare basisschool De Catamaran in Rotterdam-Lombardijen heeft aangifte gedaan tegen minister Rita Verdonk (Vreemdelingenzaken) wegens kindermishandeling. De schoolleiding wil hiermee voorkomen dat twee Somalische leerlingen het land worden uitgezet.

Dat heeft De Catamaran woensdag bekendgemaakt.
De 9-jarige Suaad en de 8-jarige Kadar bleven begin november plotseling weg van school. Na intensief speurwerk bleken de kinderen, hun moeder en een jonger zusje (4) naar het uitzetcentrum in Vught te zijn overgebracht. ,,De kinderen zijn niet eens in de gelegenheid geweest om afscheid te nemen van vriendjes, vriendinnetjes, klasgenootjes en leerkrachten'', aldus de schoolleiding.


 


19 november 2004
Jan Kraak

 
Pagina Afdrukken
Terug naar boven